Upamiętniamy 80. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego - klasy VI – VII w MCK SOKÓŁ

Treść

    Istnieją rocznice, o których nie można zapomnieć, są one związane z doniosłymi wydarzeniami historycznymi, które mamy obowiązek zachować w sercu. Jesteśmy to winni pokoleniom osób, które poświęciły swoje życie dla dobra Ojczyzny. Do takich rocznic z pewnością należy 80.rocznica wybuchu powstania warszawskiego z 1 sierpnia 1944 roku. Celem tego heroicznego, a jednocześnie samotnego zrywu narodowego, było wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji.
    17 lutego 2025 roku w MCK Sokół w Nowym Sączu odbyła się III premiera widowiska pt. „BARYKADA. RZECZ O POWSTANIU WARSZAWSKIM” w wykonaniu Teatru Towarzystwa Dramatycznego. Nowatorskie widowisko, inne od klasycznych sztuk teatralnych, w sposób realistyczny, ale i poetycko-metaforyczny, z wykorzystaniem środków multimedialnych, tym razem nawiązało do rzeczywistości okupacyjnej ostatnich dni powstania.
    Osią kompozycyjną spektaklu stała się wybudowana przez ludność cywilną uliczna barykada, czyli fortyfikacja przegradzająca przejazd, miejsce, które należy bronić przed złem. Występujący aktorzy próbowali oddać atmosferę pierwszych dni wybuchu powstania, pokazać jednoczenie się ludności, zaakcentować ich współpracę, wspomnieć o nadziei na pokonanie nieprzyjaciela.
    Dzięki zastosowaniu różnorodnych środków audiowizualnych uczniowie mieli możliwość zobaczyć archiwalne zdjęcia z powstania, wsłuchać się w huk samolotów, w dźwięk eksplodujących bomb, zanucić powstańcze pieśni, wysłuchać recytacji wierszy okolicznościowych, a nawet usłyszeć fragment rozmowy Jana Nowaka Jeziorańskiego z gen. Tadeuszem Borem-Komorowskim w Radiu Wolna Europa.
    Próbując znaleźć odpowiedź na podstawowe pytanie o cenę wolności, o to, czy powstańczy zryw i udział zwykłych mieszkańców, choćby poprzez budowę barykad, miał sens i czy nie zapłacili oni za to zbyt wysokiej ceny, na zakończenie spektaklu wybrzmiało stwierdzenie, że było warto, bo wolność zawsze ma sens. „Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią im się płaci” – pisała Wisława Szymborska. Dopóki będziemy wracać we wspomnieniach do cichych bohaterów tamtych czasów, dopóty unieśmiertelnimy ich czyny, sprawimy, że poniesiona przez nich ofiara z własnego życia nie poszła na marne.